...page... Wiki page pagination has not been enabled.

Johannes 15, 9-17: Blijf trouw aan mijn liefde

De tekst

’Bijbel in gewone taal’

(Deze Bijbeltekst komt uit de Bijbel in Gewone Taal, © Nederlands Bijbelgenootschap 2014, p. 1704)

Ik houd van jullie, net zoals de Vader van mij houdt. Doe wat ik van je vraag. Want dan blijft mijn liefde je leiden. Ook ik heb altijd gedaan wat de Vader van mij gevraagd heeft. En zijn liefde heeft mij altijd geleid.
Ik vertel jullie al deze dingen, omdat ik wil dat jullie dezelfde vreugde voelen als ik. Ik wil dat jullie vreugde volmaakt is.

Dichter bij de tijd

(Bewerking: C. Leterme)

Op een dag zegt Jezus tegen zijn leerlingen:

Ik houd van jullie, zoals de Vader van Mij houdt.
Blijf trouw aan mijn liefde.
Als je doet wat Ik je vraag,
dan blijf je trouw aan mijn liefde,
zoals ook Ik trouw ben gebleven aan de liefde van mijn Vader
door te doen wat Hij van Mij vroeg
Dit zeg Ik jullie,
zodat jullie altijd je vreugde vindt in Mij,
en jullie vreugde volmaakt mag zijn.

Stilstaan bij ...

Vader
Typische manier waarmee Jezus God aanspreekt. Door God zijn vader te noemen, wordt duidelijk dat Jezus de zoon van God is. Wanneer zijn volgelingen God ook als Vader mogen noemen, zijn zij dus ook zonen of dochters, kinderen van God. Een verwantschap die een hele taak met zich meebrengt.

Suggesties

Grote kinderen

VERDIEPEN

Dit is mijn opdracht...

- Wat zien jullie?
- Wie zien jullie?
- Wat zou dat boek voorstellen?
- Wie is die persoon?
De schaar suggereert dat die persoon een hart uit dat boek heeft geknipt.
- Wat zou de kunstenaar hiermee willen duidelijk maken?

DOEN

Houden van elkaar

Materiaal
Vierkant stukje karton / stevig tekenpapier (bv. 10 op 10 cm) voor elk kind
Tekengerei, lijm, groot blad papier

Verloop
Jezus heeft ons de opdracht om van elkaar te houden. Dat kunnen we tonen door een grote kring te maken. Ga met de kinderen in een kring staan en zing er een lied bij.
Om dat niet te vergeten maken we een kring met figuurtjes van karton.
De kinderen tekenen in het midden van het stukje karton een kind met de armen wijd open.
(Hoofd en voeten komen tot tegen de rand van het karton. Ook de handen raken aan weerszijden de rand van het karton). Daarna knippen de kinderen hun tekening uit. Leg een grote kring van deze figuurtjes die elkaar ahw bij de hand nemen op een groot blad papier en kleef ze erop.

DOEN

Moebius hartjes

Klik hier om te zien hoe je uit twee Moebiusringen twee verbonden hartjes kunt knippen.

VERTELLEN

Pater Kolbe

(C. Leterme, Verhalen om doorheen te kijken)

Februari 1941.
Kolbe, een Franciscaan,
werd opgesloten in het concentratiekamp van Auschwitz.

Juli 1941
Een gevangene ontsnapte uit het concentratiekamp in Auschwitz.
Als zoiets gebeurde, bracht men voor iedere ontsnapte gevangene,
tien andere gevangenen naar een cel.
Daar kregen ze geen eten en drinken meer tot ze stierven.
De gevangenen moesten bijeenkomen op het binnenplein.
De commandant pikte er tien mannen uit.
Het tiende slachtoffer was Gajowniczek.
Toen de SS-officieren de nummers van de veroordeelden noteerden,
begon hij te snikken: ‘Mijn vrouw, mijn kinderen.’
De officieren draaiden zich om.
De bewakers brachten hun geweer in de aanslag.
Kolbe, een van de gevangenen verliet zijn rij.
‘Halt, of ik schiet je neer,’ schreeuwde de hoofdbewaker.
‘Ik wil de commandant spreken’, zei Kolbe,
‘ik wil de plaats innemen van deze gevangene.’
Kolbe wees naar de snikkende Gajowniczek.
‘Ik heb geen vrouw en kinderen,’ zei Kolbe,
‘En ik ben oud en nergens goed voor.
Hij heeft een veel betere conditie en is voor jullie een betere werkkracht.’
‘Wie ben jij?’ vroeg de commandant.
‘Een priester.’
‘Verzoek toegestaan’, blafte de commandant na een kort moment.
Gajowniczek bedankte hem met zijn ogen,
want gevangenen mochten niet met elkaar spreken.

Kolbe stierf uiteindelijk na een injectie met carbolzuur op 14 augustus 1941. Gajowniczek overleefde de Holocaust. Hij stierf in 1995.

Pater Kolbe werd in 1982 door Paus Johannes Paulus II heilig verklaard. Hij wordt gevierd op 14 augustus.

Gijzeling in Trèbes

(C. LETERME in Kerk en leven, Federatie Rotselaar, 2 mei 2018, p. 1)

Vrijdag 24 maart 2018

Eerder die morgen schoot een 26-jarige jongeman,
die trouw had gezworen aan de Islamitische Staat,
die morgen een vrouw dood bij het stelen van haar auto.
Met haar auto reed hij
naar een supermarkt in Trèbes (nabij Carcassonne, Zuid-Frankrijk).
Daar schoot hij onmiddellijk twee aanwezigen neer en
gijzelde hij een aantal mensen.

Toen agenten op de plaats van de gijzeling kwamen,
stelde één van hen, Arnaud Beltrame, aan de dader voor
om de plaats in te nemen van een van de gegijzelden.
De ruil kon doorgaan.
De 45-jarige Arnaud Beltrame nam de plaats in
van een vrouwelijke gijzelaar.

Terwijl hij in de winkel was,
liet hij zijn gsm aanstaan
zodat zijn collega’s konden volgen
wat er zich binnen afspeelde.
Zo redde hij meer levens
dan alleen dat van de vrouw van wie hij de plaats had geruild.

Tenslotte werd Arnaud Beltrame neergeschoten
en levensgevaarlijk verwond met een mes in de hals.

Rond 14.30 uur bestormde de politie de supermarkt
en schoot de dader dood.

's Anderendaags stierf Arnaud Beltrame in het ziekenhuis.

Overweging
(C. LETERME in Kerk en leven, Federatie Rotselaar, 2 mei 2018, p. 1)

De gebeurtenissen van vrijdag 24 maart
liggen nog vers in het geheugen.
Het verdriet van wie Arnaud kende en dierbaar was,
is ongetwijfeld nog buitengewoon scherp en pijnlijk.

Het is niet de eerste keer dat een politieagent sterft
bij een gijzelingsactie.
Maar het is wel ongewoon dat de agent de gijzelnemer vraagt
om de plaats te mogen innemen van een gijzelaar.

In het evangelie zegt Jezus:
‘Geen groter liefde
kan iemand hebben dan deze,
dat hij zijn leven geeft voor zijn vrienden.’

In het geval van Arnaud Beltrame…
Hij kende de vrouw niet die hij zou vervangen.
Hoe uitzonderlijk is het dat iemand zijn werk doet
en daarbij handelt alsof de mensen zijn vrienden zijn?

Vraagt Jezus dat wij ons leven
zouden geven voor onze vrienden?
Minstens vraagt Hij
dat we ons er totaal zouden voor inzetten.

Overwegingen

Marc Gallant, trappist (Orval) 

De bedoeling van Jezus

Jezus laat ons begrijpen dat onze liefde niet puur affectief moet blijven, niet aan de oppervlakte, maar wel een daadkrachtige liefde moet zijn, een liefde die zich waarmaakt door het doel na te streven dat hij ons voorgehouden heeft : “als je trouw blijft aan mijn levensdoel, blijf je in mijn liefde” (Johannes 15, 10), “Jullie zijn mijn vrienden wanneer jullie hetzelfde ideaal nastreven” (Johannes 15, 14). De liefde moet zich uiten in het dagelijkse leven, in ons handelen. Anders is ze maar illusie.

Jezus heeft ons bemind, en wij moeten beminnen zoals Hij ons heeft bemind. Het is juist dat we dat niet aankunnen, als we in ons hart niet dezelfde gevoelens hebben zoals Jezus. Maar zijn vriendschap maakt ons sterk. Als eerste verklaart Jezus ons zelf zijn vriendschap: “Jullie zijn mijn vrienden… Ik noem jullie geen dienstknechten meer… vrienden noem ik jullie”. Zijn vriendschap openbaart zich in de vertrouwelijke omgang met wat er in zijn Vader omgaat: “alles wat ik van de Vader heb gehoord, heb ik aan jullie bekendgemaakt” (Johannes 15, 15).

Christen zijn is leven in Jezus’ intimiteit. Met Hem aandacht geven aan alles wat hij van de Vader hoort en ons wil doen kennen. Het is een diepe vreugde in alle levensomstandigheden met hem te doen wat we te doen krijgen. Die echte vreugde wordt nooit verduisterd door enig gebrek aan liefde. De vriendschap met Jezus heeft Paulus op een aangrijpende manier uitgedrukt: “Ikzelf leef niet meer, maar Christus leeft in mij” (Galaten 2, 20). Onze vriendschap kan niet anders dan alles met hem te beleven. En in deze wederkerigheid geeft de Vader ons alles: “Hij heeft zelfs zijn eigen Zoon niet gespaard; voor ons allen heeft Hij Hem overgeleverd. En zou Hij ons na zo’n gave ook niet al het andere schenken?” (Romeinen 8, 32).